4.„Pozbawieni uczuć”

12 luty 2013 rok.

 

Obudziła mnie moja siostra, która oznajmiła, że spóźnię się na swój pierwszy wywiad. W szybkim tempie weszłam do łazienki wcześniej biorąc jakieś ubrania. Zrobiłam poranną toaletę i makijaż. Nałożyłam na siebie czarną sukienkę, a na nogi wsunęłam czarne buty na obcasach. Spryskałam się jeszcze perfumami i ruszyłam do kuchni. Kate podała mi jabłko, które od razu zjadłam. Nie miałyśmy czasu na jakiekolwiek normalne śniadanie. Nałożyłam płaszcz, a następnie opuściłyśmy apartament.

                                                           *

-Powitajcie Naomi Elev!-Krzyknęła uradowana Ellen.

Słysząc refren piosenki Swift „I Knew You Were Trouble” wzięłam głęboki wdech i podeszłam do prowadzącej. Pomachałam do publiczności, która klaskała i gwizdała. Usiadłam na czerwonym fotelu i uśmiechnęłam się przyjaźnie do kobiety.

-Naomi Elev osiemnastolatka, która zawróciła w głowie nie jednemu.-Powiedziała, a ja się cicho zaśmiałam.-Ostatnio nagrałaś cover piosenki Taylor Swift, która wspomniała o tobie na twitterze.-Na ekranie za nami pojawił się wcześniej wspomniany tweet.-Ale również wczoraj na twitterze Justin Bieber opublikował wasze zdjęcie. Czyżby coś między wami było?-Powiedziała i śmiesznie poruszyła brwiami

-Nie. Justina spotkałam przypadkiem w sklepie muzycznym. Porozmawialiśmy i to wszystko.-Powiedziałam spokojnie.

-Jakie masz plany na przyszłość Naomi?-Spytała uśmiechając się do mnie.

-Jestem w trakcie nagrywania swojej pierwszej płyty. Potem nie wiem co będę robić. Nie wybiegam w przyszłość. Co ma być to będzie.-Odpowiedziałam i poprawiłam swoją czarną sukienkę.

-Nie możemy się już doczekać kiedy zaprezentujesz nam swoje najnowsze dzieło.-Klasnęła w ręce

Podczas wywiadu Ellen zadawała mi rozmaite pytanie. Pytała o moje dzieciństwo, ulubione zespoły muzyczne, filmy i celebrytów. Na każde pytanie odpowiadałam tak aby nikogo nie urazić. W końcu nadszedł czas na zaprezentowanie mojej piosenki. Stanęłam przed mikrofonem, a po chwili usłyszałam muzykę do „Catch My Breath”. Zamknęłam oczy i zaczęłam śpiewać. Wszystko jakby ucichło. Byłam tylko ja i muzyka. Poruszałam się w rytm muzyki, a słowa jakby same wypływały z mojego gardła. Kiedy tylko zaśpiewałam ostatnie słowa piosenki rozległy się brawa i wiwaty. Otworzyłam oczy i uśmiechnęłam się szeroko widząc Ellen, która najwidoczniej była zachwycona. Prowadząca pogratulowała mi udanego singla, a następnie pożegnałyśmy się. Za kulisami dopadła mnie Kate, która zaczęła mnie ściskać. Wiedziałam, że się cieszyła tak samo jak ja.

-Byłaś niesamowita. Teraz jedziemy do studia. Mam dla ciebie aż dwie niespodzianki.-Powiedziała podekscytowana.

Zabrałam swoje rzeczy i razem opuściłyśmy budynek. Spojrzałam na limuzynę, która stała przede mną. Kate uśmiechnęła się do mnie i wsiadła do samochodu. Wydusiłam z siebie ciche „Wow”, a następnie również wsiadłam do czarnej limuzyny. Przez całą drogę moja siostra rozmawiała z kimś przez telefon. Z tego co wywnioskowałam z rozmowy to chodziło o kręcenie teledysku. W końcu dojechaliśmy pod studio nagraniowe. Opuściłyśmy auto i od razu weszliśmy do budynku. Kate podeszła do recepcji i po krótkiej rozmowie z Megan udałyśmy się do odpowiedniego pokoju. Myślałam, że dostanę zawału kiedy zobaczyłam całe One Direction. Chłopacy zaczęli mi się przyglądać, a Harry spojrzał na mnie zszokowany.

-Franky?-Wydusił, a wszyscy spojrzeli na niego.

-To jest Naomi matole.-Warknął Zayn.

-Zamknij się.-Powiedziałam do mulata, a wszyscy teraz spojrzeli na mnie. A myślałam, że jeszcze trochę potrwa to przedstawienie.

-O co tu chodzi? I czemu powiedziałeś na moją siostrę Franky?-Spytała zdezorientowana Kate.

-Niech ona wam to wyjaśni.-Syknął Harry i wyszedł z pomieszczenia.

Wszyscy spojrzeli na mnie pytającym wzrokiem na co ja wzniosłam oczy do nieba i westchnęłam. Nie miałam ochoty opowiadać im historii mojego życia. Chłopacy zrozumieli i przedstawili mi się. Kate nie była zbyt zadowolona, że nie wyjaśniłam jej tej sytuacji. 4/5 One Direction dawało mi porady jak przetrwać w show biznesie. Chociaż spędziłam z nimi tylko chwilę to od razu ich polubiłam. Niestety mieli oni jakiś wywiad i musieli już iść. Kiedy tylko obiecałam im, że jutro do nich przyjdę zostawili mnie samą z moją siostrą.

-Powiesz mi o co chodziło temu chłopakowi?-Spytała moja siostra mierząc mnie wściekłym spojrzeniem.

-Poznaliśmy się na imprezie i wcisnęłam mu bajeczkę, że mam na imię Franky. To wszystko.-Wzruszyłam ramionami. –To gdzie te niespodzianki?-Szybko zmieniłam temat.

-Jedną już dostałaś. A druga to taka, że się przeprowadzamy.-Oznajmiła Kate, a ja spojrzałam na nią zdziwiona.-A więc jak wrócimy do domu, to się grzecznie spakujesz.

Uśmiechnęłam się szeroko i przytuliłam swoją siostrę. Po chwili odsunęłyśmy się od siebie i opuściłyśmy studio. Czyli, że tłukłam się praktycznie przez pół miasta tylko po to, aby poznać chłopaków? Jakby nie mogli mnie odwiedzić w domu. Wsiadłyśmy do limuzyny, która zawiozła nas do domu. Zdjęłam buty i od razu powędrowałam do swojego pokoju. Rzuciłam się na łóżko i włączyłam laptopa. Pierwszą rzeczą jaką zrobiłam było zalogowanie na TT. Spojrzałam na tweet Justina. „Z moją idolką. Prawda, że jest śliczna? Xx”-przeczytałam i spojrzałam na nasze zdjęcie. Zakryłam usta dłonią aby nie wybuchnąć śmiechem. Wyglądaliśmy bardzo zabawnie. Dzióbki rzecz oczywista. Wylogowałam się z portalu i włączyłam piosenkę „Sneakernight”. Zsunęłam się z łóżka i wyjęłam z szafy dwie, duże walizki. Otworzyłam szafę z ubraniami i zaczęłam wpychać ciuchy do jednej z walizek.

-Pomóc Ci?-Spytał Zayn, który wszedł do mojego pokoju.

-Jasne.-Uśmiechnęłam się. Chłopak odwzajemnił mój uśmiech i zaczął wkładać moje rzeczy do pustej walizki. Cały czas ruszałam biodrami w rytm muzyki. Czułam na sobie spojrzenie mulata co wywołało u mnie zwycięski uśmieszek.

-Harry nie chciał nam powiedzieć co między wami zaszło.-Powiedział, a ja obróciłam się w jego stronę.

-I liczysz, że dowiesz się tego ode mnie tak?-Uniosłam jedną brew do góry.

-Zależy mu na tobie.-Rzekł, a ja zamarłam. Zależy mu na mnie? Nie, to niemożliwe. On jest taki sam jak ja. Wyprany z uczuć.

-Nie sądzę. Nawet jeśli to nie bawię się w miłość.-Zaśmiałam się.

-Dlaczego? Miłość to nie zabawa.-Usiadł na łóżku.

-Kochasz Kate?-Spytałam, a chłopak spojrzał na mnie zdziwiony. Już otwierał usta ale po chwili je zamknął i zaczął oglądać podłogę.-Sam widzisz.-Mruknęłam i wróciłam do pakowania się.

-Powiesz jej.-Bardziej stwierdził niż spytał. Miałam ochotę mu przywalić ale powstrzymałam się. Wiem również, że Kate go nie kocha.

-Nie.-Zaprzeczyłam.-To nie moja sprawa co robicie.

Po dwóch godzinach wszystko było już spakowane. Spojrzałam na łóżko, na którym leżały ciuchy na imprezę. Wzięłam je i udałam się do łazienki. Przebrałam się w czarną bluzkę, dżinsowe bolerko, neonową spódnicę i także neonowe szpilki. Zrobiłam mocniejszy makijaż i gotowa wyszłam z łazienki. Nałożyłam płaszcz, a następnie opuściłam apartament.

                                                                       *

Przywitałam się z ochroniarzem i weszłam do klubu. Od razu powitała mnie muzyka i zapach alkoholu oraz papierosów. Lubiłam tą mieszankę. Zostawiłam płaszcz w szatni, a następnie tanecznym krokiem podeszłam do baru. Zamówiłam drinka i zaczęłam rozglądać się po klubie. Mój wzrok zatrzymał się na parze w kącie. Dopiero po chwili rozpoznałam w nim Stylesa i jakąś dziewczynę. Zaśmiałam się cicho i z drinkiem w ręku podeszłam do pary. Usiadłam na stoliku i popijając drinka obserwowałam ich. Najwidoczniej byli tak pochłonięci sobą, że mnie nie zauważyli. A siedziałam dosłownie przed nimi. Kiedy dłoń Harry’ego wsunęła się pod materiał sukienki dziewczyny zaczęłam im bić brawo. Para natychmiast się od siebie odsunęła i spojrzała na mnie. Ich miny były komiczne. Styles wprost rozbierał mnie wzrokiem.

-Przykro mi kochanie ale on jest mój.-Szepnęłam do dziewczyny, która wściekła odeszła od stolika. Zajęłam jej miejsce, a na moich ustach pojawił się zadziorny uśmieszek.

-Co ty odpierdalasz?-Warknął.-Okłamujesz mnie, bawisz się mną.-Zaczął wymieniać.

-Przestań Harry. To było niewinne przedstawienie. Ale przyznaj, że pociągała Cię ta tajemniczość.-Zaśmiałam się.

-Owszem.-Na jego ustach pojawił się uśmiech.-Jak mi to wynagrodzisz Naomi?-Spytał.

-Wolę Franky.-Powiedziałam.-Tylko ty możesz mnie tak nazywać.-Szepnęłam mu na ucho.

Po chwili duże dłonie chłopaka znajdowały się na moich udach. Pochylił się nade mną i bez pytania o pozwolenie, wpił się w moje usta. Całował tak jakbyśmy nie wiedzieli się przynajmniej wiek. Ale muszę przyznać, że cholernie mnie to podniecało. Zarzuciłam mu ręce na szyję, a w dłoniach wciąż ściskałam szklankę z napojem procentowym. Pocałunki Harry’ego działały na mnie jak dawka narkotyku. Z ręką na sercu przyznaję, że jest on mistrzem w całowaniu. Opuszkami palców wodził po moim kolanie i udach. Nagle oderwał się ode mnie i zadziornie się uśmiechnął. Byłam spragniona jego dotyku i ust ale nie mogłam mu tego pokazać. Odsunęłam się od niego i rozsiadłam na sofie.

-Jesteśmy tacy sami.-Stwierdziłam patrząc w jego oczy.-Pozbawieni uczuć.

-To wznieśmy toast za brak uczuć.-Wzniósł swojego drinka do góry.

-Za brak uczuć.-Również wzniosłam szklankę do góry, a następnie obydwoje upiliśmy duży łyk alkoholu.

Szczęśliwi udaliśmy się na parkiet. Nie mam pojęcia ile czasu przetańczyliśmy, a ile spędziliśmy w barze. Ale doskonale pamiętałam nasze namiętne pocałunki i dotykanie. Czuję, że to będzie piękna przyjaźń.

Jestem zła na siebie za ten rozdział. W ogóle wyszedł okropny. Może źle zrobiłam, że Harry tak szybko jej wybaczył kłamstwo? No, nie wiem. Proszę o komentarze. Im więcej komentarzy tym szybciej pojawi się nowy rozdział ;))
Może zadawać pytania mi jak i bohaterom na Asku.

Pozdrawiam Goferkowaa <3